Als ik het over mijn columns heb, schrijf ik: meestal serieus, altijd met een glimlach.
Ik meen het dus schrijf ik dat. Mag het? Ja, dat mag. Ook als het niet zou mogen doe ik het toch. We leven tenslotte niet in Timboektoe.

Mijn volgers weten allang dat ik chronisch depri ben. Volgens mij heb ik al eerder geschreven over de manier hoe mensen daarop soms reageren. Ik schrijf het nog maar eens. De boodschap komt lang niet altijd aan. Ik vraag mij wel af of de mensen voor wie dit bedoeld is het wel zullen lezen of begrijpen. Of willen begrijpen. Hardnekkig in eigen opvattingen. Bekrompen en volledig verkrampt door simpele meningen en vooroordelen. Je bent toch chronisch depressief? Hoe kun je dan glimlachen? Dom of eigenzinnig?

Als je die mening echt bent toegedaan, heb je het waarschijnlijk nog altijd niet begrepen. Ik snap die opmerking wel maar ik word er zo langzamerhand doodmoe van.
Eigenlijk denk ik er niet eens meer over na. Als ik zo’n reacties lees, kan ik eigenlijk alleen maar glimlachen. Ik vraag mij wel eens af wat voor soort mensen zo reageren. “Wat voor soort” klinkt natuurlijk heel oneerbiedig. Prima, zo bedoel ik het ook. Mens, denk na, probeer het te begrijpen. Ga eens een gesprek aan met mensen die depressief zijn en reageer daarna pas. Of ga gewoon lekker buiten spelen en hou je mond. Met allebei is helemaal niks mis.

Verdomme, ik bén mijn ziekte niet. Ik héb ze alleen maar.
Glimlachen is een van de weinige dingen die ik nog heb overgehouden aan mijn leven zoals het vroeger is geweest. Glimlachen. Komt vooral omdat ik als eeuwig optimist positief in het leven probeer te staan. Lukt best wel goed. Flauwekul en ouwehoeren op Facebook horen daarbij. Denk eens na over wat Facebook eigenlijk is. Op heel wat echt warme contacten na vooral een oppervlakkige schijnvertoning. Alleen vertellen wat je kwijt wil; de rest hou je heerlijk voor jezelf. Geldt ook voor mij. Hoe mijn echte leven is, zul je nooit via Facebook ontdekken.

Echt eens ouderwets lachen doe ik al die jaren al niet meer. Ik zie hoe anderen lachen. Verdomme, dat wil ik ook wel weer. Ik kijk hoe ze dat doen. Hoe en waarom lachen ze? Ik probeer het. Vergeefs, het lukt niet meer. Ach, het is maar psychisch.
Ik ben meestal heel serieus en kan er altijd wel bij glimlachen. Kost niks, doet soms veel. Ook al is het maar voor even. Mooi om te zien dat ook degenen die mijn stukjes lezen af en toe glimlachen. Soms beeld ik mij dat alleen maar in; dat mensen glimlachen bij wat ik schrijf. Vele malen vaker krijg ik mailtjes met reacties. Best mooi.

En voor de rest?
De hele dag maar wat hangen, luieren, vooral niets doen. Mijn dagen vul ik met wat schrijven, puzzelen en tv kijken. Ik wil zo graag weer eens ouderwets inspannende klussen doen, heerlijk in de tuin werken. In combinatie met mijn lichamelijke gebreken van de laatste paar jaar gaat dat niet meer. Moet ik dan gaan lachen? Dacht het niet. Zo gaat het inmiddels al vele jaren. Zo ben ik nooit geweest maar zo ben ik wel. Ontkennen is volstrekt zinloos; het is gewoon de realiteit. Dag in, dag uit. Het liefste wat ik op zo’n momenten regelmatig wil: er niet meer zijn. Niet alleen voor vandaag en morgen maar nooit meer. Gewoon, ik wil er niet meer zijn.
Die perioden maak ik regelmatig mee.

Zo is met vlagen al jaren mijn leven van alledag.
Zonder mijn vrouw en kinderen zou ik er allang niet meer zijn.

 


Meer columns van Rob van Spanje? Lees zijn bundels Vis op vrijdag en Ik hengel maar wat!

[bol_product_links block_id=”bol_56fec0b761913_selected-products” products=”9200000039366285″ name=”Vis op vrijdag” sub_id=”” link_color=”003399″ subtitle_color=”000000″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”009900″ background_color=”FFFFFF” border_color=”D2D2D2″ width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”undefined” show_price=”1″ show_rating=”1″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″]
[bol_product_links block_id=”bol_5a3418acac9a0_selected-products” products=”9200000086862039″ name=”Ik hengel maar wat rob” sub_id=”” link_color=”003399″ subtitle_color=”000000″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”009900″ background_color=”FFFFFF” border_color=”D2D2D2″ width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”1″ show_price=”1″ show_rating=”1″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″]

written by

5 reacties op Glimlach

  1. Rob het is en voelt zoals je schrijft.
    Ik schrijf voel….maar voelen dat kun je amper meer.
    Bij vrouw en kinderen gdie je op de been houden bij mij….min beste maatje Max labrador van 13. Ik hou mijn hart vast alsm….

  2. Tja. Daar zitten we dan. Heel veel te vertellen. Vooral in ons hoofd. Vergelijken Hoe het is en voor onszou moeten zijn. Dat voortdurend checken van ons gemoed.. De hele groothandel van psychiatrie, diagnostiek en farmacie. En vooral de mens.De andere mens die liever niet te kort bij komt .Angst. Je kunt ook zomaar krijgen. En toch…. in dat diepe zitten. In alle stilte is ook deze uiting van leven voor mij voelbaar. Als een genade. Als een wonder. Ik leef niet. Het leven uit zich via mij. Wonder baarlijke.

Laat een antwoord achter aan Rob van Spanje Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.