In de tuin van Giel staat een houten zeilboot. Dat is het graf van zijn broer Ben, die op een dag bij het oversteken niet naar links keek (of rechts). Giel en zijn ouders vinden het fijn dat Ben zo toch nog dicht bij hen is. Maar de buren – de familie Azijn en de familie Oorwurm – denken er anders over. Ze schakelen de politie in en zélfs een ambtenaar om het graf weg te krijgen.
De vader van Giel verbouwt ondertussen vrolijk zijn huis, dat er steeds merkwaardiger uit begint te zien. Hij heeft een plan…
Giel woont in een heel normaal gezin, vader, moeder en broer Ben. Of nou ja helemaal normaal is het gezin niet, want er zijn twee dingen wel erg bijzonder. Het eerste is dat Giel broer Ben niet meer leefde (hij keek bij het oversteken niet naar links en niet naar niet naar rechts, of andersom) én Ben zijn graf is lekker bij zijn ouders en broer thuis in de achtertuin. Maar daar zijn de buren niet blij mee en ze staan ook constant op de stoep met hun klacht. Maar dan inééns staat er een maatschappelijk werker voor de deur om te kijken of Giel wel bij zijn ouders kan blijven. Maar dat Giel zijn vader met allemaal kleine aanpassingen één groot avontuur bewerkstelligd, had niemand kunnen voorspellen, behalve mama.
Een geweldig verhaal met super humoristische personages, chagrijnig personages en personages waar ze niks aan hebben. Super leuke ingrediënten dus voor een echt Pieters verhaal. Het leuke aan dit verhaal (of eigenlijk aan alle verhalen van Pieter) is dat als je dit als kind leest, lees je alleen naar grappige dingen en dingen zoals ze zijn. Maar als je ze (zoals ik) als volwassene dit verhaal leest, voel je ook ‘volwassen’ dingen als verontwaardiging, oneerlijkheid, frustratie om wat er allemaal gebeurd in het verhaal. Ik vind dat echt prachtig in de verhalen van Pieter, hij pakt met zijn verhaal iedereen in en daar heeft hij maar één hoofdstuk voor nodig. Je valt van de ene verbazing in de andere, en vader neemt je mee op het avontuur dat hij zijn overleden zoon heeft belooft wanneer hij oud genoeg zou zijn. Het verhaal geeft je een beetje een bitterzoete nasmaak omdat het zo ontzettend mooi en leuk geschreven is, maar de reden van het verhaal is minder leuk. En zéker als volwassene met (kleine) kindjes voel je die wel even doordringen. Papa en mama zijn heel mooi op elkaar ingespeeld en geven het verhaal zijn vertrouwde, huiselijke gevoel. Laat mij heel duidelijk zeggen dat dit verhaal voor je kind echt super mooi, grappig, lief en verrassend is. De cover vat eigenlijk het hele verhaal samen en het maakte mij meteen vrolijk. Het lettertype van de titel is heel leuk, speels en past precies bij vader. Linde heeft er echt weer een vrolijke boel van gemaakt, een vrolijke boel die alleen Linde voor elkaar kan krijgen. Dit zijn de leukste 64 pagina’s die je kunt lezen op een saaie zondag. En wachtend op een volgend avontuur van Pieter en Linde gaan wij nog eens even alle boeken langs.
Uitgeverij: Lemniscaat
ISBN: 9789047701156
Pagina’s: 64
Prijs: € 15,99
