De eerste keer dat ik haar zag, was op de dag dat mijn dochter Sterre geboren werd… Dagmar en Thomas wonen afgelegen, aan de rand van een natuurgebied. Samen met baby Sterre lijken zij een normaal, gelukkig gezinnetje. Maar niet alles is wat het lijkt. Vlak voor de geboorte van Sterre, op het moment dat de verdoving voor de keizersnede begon te werken, zag Dagmar een magere, grauwe gedaante staan, met een gapende mond en melkwitte ogen. Thomas noemt het een hallucinatie, een effect van het lachgas, maar zij is daar niet van overtuigd. Het is immers niet het enige verontrustende voorval. Dan moet Thomas een tijdje voor zijn werk naar Dubai. Hij is er niet helemaal gerust op om Dagmar alleen te laten, maar er zijn geen andere opties. Vanaf dat moment wordt het verhaal vreemder en vreemder… Dawn Faber bouwt Heideduvel secuur op. Beetje bij beetje word je het verhaal in gezogen tot het kippenvel op je armen verschijnt er niets anders meer opzit dan het in één ruk uit te lezen. (meer…)

Dichtbij het vuur
Hij zat aan de drugs, had torenhoge schulden en werkte een tijd lang als vuilnisman. Maar Jermain de Rozario vond uiteindelijk troost en zingeving in de keuken. Twee jaar nadat hij zijn eigen restaurant opende, haalde hij een Michelinster binnen.

,,Een lotus is een plant die wortelt in de modder en daarna uitgroeit tot een mooie bloem. Nou, ik heb heel veel modder gezien in m’n leven. Maar ik heb me er, linksom of rechtsom, altijd weten uit te vechten.” (meer…)