Per 1 november 2014 ben ik met pensioen.
Menigeen zal nu denken dat ik toch echt wel een ouwe zak ben. Met mijn 62 jaar is dat natuurlijk ook wel zo maar ik zal het sjieker omschrijven: ik ben met flexibel pensioen. Een pensioen waar ik ruim dertig jaar hard voor heb gewerkt. Zeg nou eerlijk, dat klinkt alvast een stukje jonger. Flexibel pensioen. Alsof je met parttime-pensioen bent. (meer…)
Dat liedje ken je vast wel.
Wat haat ik die topper van vele, vele jaren geleden.
Tulpen uit Amsterdam.
Ik raak er bij wijze van spreken helemaal gestoord van. (meer…)
“De angst om te verliezen wat we hebben, verhindert ons te worden wie we zijn.”
Een wijsheid van Hanna Arendt, een filosofe in de eerste helft van de 20e eeuw.
Ik loop er een paar weken geleden toevallig tegenaan maar hij komt wel meteen binnen. Een stevig doordenkertje.
Ben ik wel geworden wie ik ben? (meer…)
Ik zit al een maand thuis voordat de daadwerkelijke revalidatie begint.
Volgens planning gaan ze met vier man aan mij sleutelen. Een fysiotherapeut, een ergotherapeut, een logopedist, een psycholoog. En dan nog een revalidatiearts om alles een beetje in de gaten te houden. Wat een luxe! In de Gazastrook doen ze het voor minder. (meer…)
Een paar jaar geleden (2011) verschijnt mijn eerste boek; een autobiografie. Over werkloosheid, depressie en zo. Ik krijg meerdere verzoeken om een recensie-exemplaar toe te sturen.
Zo ook van Banger Sisters. Nooit van gehoord maar toch is er op de een of andere manier een klik met dat magazine en bovenal wil ik ook wat aan PR voor mijn boek gaan doen. Even googlen en ik stuur een recensie-exemplaar toe. (meer…)
Het is mij al zo vaak gevraagd. Je bent chronisch depressief en toch blijf je altijd zo positief, zo optimistisch. Dat kan toch niet. Dat zijn toch twee tegenstellingen die elkaar bijten. Ze staan toch haaks op elkaar? Kennelijk is dat niet altijd goed te vatten maar ik zie het probleem niet. Ik begrijp de vraag wel maar ik zie de tegenstelling niet. Zo kijk ik er tegenaan. (meer…)
Kan niet bestaat niet. Iets wordt pas onmogelijk als je zelf alle mogelijkheden uitsluit.
Dat schrijf ik een paar weken geleden op Facebook, een maand na mijn hersenbloeding. Ik ben er op dat moment van overtuigd dat ik daar weer helemaal overheen kom, hoe dan ook. Ik voel het, ik “weet” het, ik wil het. Ik ga het zelf fiksen, waar nodig uiteraard met hulp van anderen. (meer…)
Die hersenbloeding. Van mijn opname in het ziekenhuis weet ik eigenlijk alleen nog dat een verpleegkundige mij vasthoudt en ondersteunt als ik loop. Is dat nou wel nodig? Ja dus, ik ben kennelijk nogal wankel op mijn benen. Voor de rest kan ik mij alleen nog herinneren dat ik in dat apparaat lig voor een MRI-scan. (meer…)
Een hersenbloeding.
Nog nooit meegemaakt. Ik kan er nauwelijks over schrijven. Het overkomt mij een paar weken geleden, van het ene op het andere moment. Ik weet niet eens wat het is. De arts in het ziekenhuis noemt het desgevraagd in een gesprek later een hersenbloeding. Er is als gevolg van hoge bloeddruk een ader gesprongen. (meer…)
Voordat ik vanaf begin maart 2012 mijn columns ga schrijven voor Banger Sisters word ik uitgenodigd door een vrouw met “borderline” (een psychiatrische stoornis) om op een zondag in januari 2011 een gastblog te schrijven op haar weblog.
Thema: waar ligt de grens? (meer…)