Twee weken is er even geen column van mij geweest. Ik was druk bezig met het voorbereiden van een examen, instellingsexamen Nederlands. Daarnaast moest ik nog wat dingen doen voor verschillende opdrachten.
In de afgelopen week heb ik één examen kunnen doen. Er zijn nog vier examens in aantocht. Ook het examen waar ik het meeste tegenop zag. Ik moest een betoog houden over mijn gekozen stelling, gesprekken voeren over robotisering en schrijven. Wat ik moest schrijven, wist ik pas op het examen zelf. Al had ik een vermoeden aan de hand van de informatie die ik in groep van medestudenten op Facebook had gelezen. Dus ik kon me daar wel ook een beetje op voorbereiden.
Het was vooral het schrijfgedeelte waar ik erg tegenop zag. Ik heb en blijf moeite hebben met lidwoorden en soms lopen mijn zinnen niet altijd even correct. Normaal is dat geen probleem, want mijn boodschap komt altijd wel goed over. Alleen, ja, het is wel een examen! Ik hoop dat ik in ieder geval wat punten heb gehaald voor de opzet en inhoud. Het is afwachten.
Voor mijn gevoel ging het betoog goed. Ik heb mijn papiertje met steekwoorden niet nodig gehad en het is mij gelukt om het binnen de tijd, 5-8 minuten, te doen. Met de gesprekken voeren ging het ook goed. Ik had mij ook verdiept in het onderdeel robotisering. Alleen waren wij zo in gesprek dat we ver over de tijd waren, niet mijn schuld! Toen vroeg zij om een samenvatting en toen ging het even mis. Want ik had zoiets, we waren ver over de tijd en mijn hoofd was leeg… Kort en krachtig was mijn samenvatting, er zijn voor- en nadelen. En dat is ook zo.
Het is afwachten, nu focussen op de volgende twee examens, Centraal Examen Nederlands en Duits. Gelukkig hoef ik Duits niet te halen, alleen op komen dagen, wat doen en wegwezen. Centraal Examen Nederlands wil ik nog wel even oefenen, maar ik denk dat ik dat wel redelijk goed zal doen. Dat houdt in dat er volgende week ook weer even geen column is van mij.
Ondertussen heb ik een gesprek gehad over mijn toekomst op deze school. Helaas, er is geen plek voor mij. Ze zitten eigenlijk al wat boven de formatie. Wel kom ik op de invalpoollijst te staan. Elk uur dat ik kan werken is weer een ervaring rijker. Het is dat ik heb geprobeerd om mij voor te bereiden op een teleurstelling waardoor de boodschap iets minder hard is aangekomen. Maar traantjes kwamen er wel de volgende dag. En dat is niet erg. Wat mij goed doet is dat mijn collega’s het heel jammer vinden dat ik niet kan blijven, want eigenlijk is er wel behoefte aan een extra onderwijsassistent. Alleen mocht dat zo zijn dan gaan de interne onderwijsassistenten van de organisatie die nog wat extra uurtjes zou willen werken voor.
Ik zeg tegen mezelf, het is zoals het is en er komt vast wat anders op mijn pad. Voor nu focus ik even op mijn examens en maak er tot de kerst op school een mooie tijd van.
