Ik heb sinds aantal weken wat last van mijn polsen. De ene dag meer dan de andere. Dat komt door al dat tekenen en schrijven. Het is toch wat te belastend voor mijn pols. Daardoor heb ik nu al bijna twee weken niet getekend en dat mis ik toch wel.
Ik schrijf momenteel veel omdat ik niet zo lang geleden ben begonnen met kunstgeschiedenis. Ik ben misschien nog ouderwets, maar ik weet uit ervaring dat als ik dingen handmatig opschrijf, ze beter in me opneem. Ook uit de boeken die ik uit de bibliotheek haal om me meer te verdiepen in een onderdeel waar ik op dat moment bezig mee ben. De tekst overtikken naar Word doe ik te snel en neem daardoor minder goed op.
Daarnaast ben ik gewoon blijven tekenen en houd ik ook onregelmatig dagboek bij. Maar ja, mijn pols komt nu in protest.
Al een aantal jaren heb ik gezegd, ik hoef geen tablet. Want ik ben bang dat ik me dan te lang en te veel met dat ding bezig ga houden. En daarnaast, waarom? Ik heb toch een laptop en een mobiel, dat is genoeg. Dus een overbodig iets. Daarnaast ben ik een grote fan van echte boeken en kan er gewoon niet goed tegen om te lezen op een e-reader. Ik krijg dan te snel vermoeide ogen.
Maar ja… mijn pols gaat nu toch protesteren. Toch wil ik verder met mijn kunstgeschiedenis en toch wil ik mijn dagboek blijven bijhouden. En bovendien ik wil dolgraag het tekenen oppakken omdat ik me daar verder in wil ontwikkelen. Dus wat nu?
Wel of geen tablet? Wat een dilemma, jaja, voor mij wel en voor een ander niet. Ik denk al heel gauw, is een overbodige luxe, zonde van het geld. En ik kan mijn dagboek ook op mijn laptop schrijven. Maar het is een log ding en om dat elke keer weer te pakken en van boven naar beneden te dragen of andersom, nee. Mijn laptop is iets wat ik alleen gebruik om dingen voor mijn blog te schrijven, werk en dergelijke.
Twijfel twijfel… zonde van het geld, overbodige luxe, maar ja, misschien minder belastend voor mijn pols en dan kan ik aantal zaken gaan scheiden. Met een diepe zucht besluit ik mijn ouders te bellen, ergens in de hoop dat ze het uit mijn hoofd praten. Ze weten dat ik niet impuls dingen koop, nou ja… op boeken na dan. Tja… ik heb niet gekregen wat ik wilde. Mijn vader zei, we kunnen er vrijdag nog even over praten. Onbeslist in mijn hoofd ga ik naar bed, geen goed teken. Twijfeltwijfeltwijfeltwijfeltwijfel… uiteindelijk hak ik toch de knoop door. Ik ga het gewoon doen! Ik ga een tablet kopen (nu gooi ik het op het feit dat ik mezelf trakteer op een vervroegd verjaardagscadeau, ik word 40!). Pijn in mijn polsen heeft mij over die streep getrokken. En mijn verlangen om weer lekker achter mijn bureau te gaan zitten en gaan tekenen.
Aantal dagen later… Wat ben ik blij dat ik dat ding heb… Zo blij dat ik nu serieus zelfs overweeg om een klein verraad te plegen naar papieren boeken en misschien toch nu en dan een e-boek te gaan lezen. Heb ik er spijt van? Ja en nee. Het is en blijft een luxe ding, tegelijkertijd denk ik, heerlijk zeg zo’n tablet.
