Een doodgewoon onderwerp voor een column.
Net zoals geboorte, huwelijk en allerlei andere festiviteiten.

Regelmatig maak ik weleens een opmerking over de dood.
Zelf heb ik geen plannen in die richting maar het valt mij telkens weer op dat over dat onderwerp nog steeds zo moeilijk wordt gedaan. Ik heb liever niet dat je daarover praat. Zo’n beetje als vroeger. Het woord kanker mag je niet uitspreken of schrijven. Je praat alleen maar over “K’.
Kom op zeg. We zijn een halve eeuw verder en leven in 2018.

Al jaren schrijf ik gemakkelijk over welk thema dan ook. Doodgaan is voor mij gewoon een onderwerp om wat over te schrijven. En vandaag heb ik juist daar effe zin in.
Ik denk aan een simpele uitspraak van Toon Hermans: Als je morgen niet ouder bent dan vandaag dan ben je dood. Heerlijk in al z’n eenvoud. Gewoon erover praten of schrijven. Heeft niks te maken met luguber of zo. De realiteit van alledag. Vandaag overkomt het de een, morgen een ander. Daarna ben je zelf aan de beurt. Moet je het dan doodzwijgen? Kom op zeg. We zijn allemaal geboren en gaan allemaal weer dood. Zo is het leven.

Net als zoveel anderen kijk ik naar oorlogsgebieden en al die andere plekken op aarde waar mensen dag in dag uit liggen te creperen. Zij kijken dagelijks de dood in ogen en hebben geen idee of ze er morgen nog zullen zijn.
Ook in onze westerse wereld gaan we simpelweg dood. Ons hele leven bespaard gebleven van alle ellende in de wereld. Jij en ik gaan gewoon dood. Logisch. Wat mijzelf betreft waarschijnlijk een luxe-dood. Of dat vandaag of morgen zal zijn weet ik niet. Misschien pas over vele jaren. Zal me een rotzorg zijn. Het is volstrekt zinloos om te gaan piekeren over iets wat onvoorspelbaar is.

Is doodgaan echt moeilijk?
Niemand heeft daar ooit voor gestudeerd dus van anderen moet je het niet hebben. Doodgaan doe je gewoon zelf, of je wil of niet.
Natuurlijk kan doodgaan je plots overkomen. Een verkeersongeluk of hartstilstand met dodelijke afloop. Het overkomt je of niet; zo is het leven. Voor menigeen een gewenste en vooral snelle dood zonder pijn.

Als ikzelf op het punt sta dood te gaan heb ik wel nog drie wensen.
Hopelijk zal het voor mijzelf geen lijdensweg worden met onnodige pijn. Is vast wel een oplossing voor te vinden. Denk ik dan ook aan euthanasie? Tuurlijk. Op mijn sterfbed zal ik iedereen bedanken die euthanasie mogelijk heeft gemaakt. Of ik er gebruik van maak is aan mij. Dat ene ontastbare, onaantastbare en niet bestaande god beschikt over leven en dood en niet den mensch zelve? Bijna wil ik zeggen fuck you maar ik hou me in.

Voor mijn nabestaanden hoop ik dat de laatste uren van mijn levenspad van korte duur zullen zijn. Geen onnodig gedoe over de vraag of ik nou vertrek of niet. Mijn lijk gaat simpelweg in de kist, nog wat toespraakjes, muziek en bijbehorende tranen en dan de vlam erin. Hoe dan ook het crematorium. Never en nooit een graf. Na die vlam een gezellig samenzijn waarin vooral wordt gelachen, geproost en vooruit wordt gekeken naar de toekomst. Het leven gaat gewoon verder, ook als ik er niet meer ben. Voor de rest is doodgaan wel het laatste wat ik wil.

Mijn derde en laatste wens laat zich raden.
Die simpele glimlach. Gratis voor iedereen.
Ook als ik er niet meer ben.

 


Meer columns van Rob van Spanje? Lees zijn bundels Vis op vrijdag en Ik hengel maar wat!

[bol_product_links block_id=”bol_56fec0b761913_selected-products” products=”9200000039366285″ name=”Vis op vrijdag” sub_id=”” link_color=”003399″ subtitle_color=”000000″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”009900″ background_color=”FFFFFF” border_color=”D2D2D2″ width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”undefined” show_price=”1″ show_rating=”1″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″]
[bol_product_links block_id=”bol_5a3418acac9a0_selected-products” products=”9200000086862039″ name=”Ik hengel maar wat rob” sub_id=”” link_color=”003399″ subtitle_color=”000000″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”009900″ background_color=”FFFFFF” border_color=”D2D2D2″ width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”1″ show_price=”1″ show_rating=”1″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″]

written by

2 reacties op Doodgaan

  1. Inderdaad geen onderwerp om aan te denken of mee bezig te zijn, toch worden we allemaal regelmatig met de neus op de feiten gedrukt. Het is niet anders. En dan denken we weer ‘wat zouden we zelf willen, als we de keuze hebben?’

    Hoe ouder we worden, doe dichterbij het komt.
    Vaak kun je een omweg maken door rechts of links af te slaan. Bij de naderende dood heb je die keuze niet. Stilstaan kan niet. Het is een doodlopende weg die je moet volgen, vaak zonder verkeersbord.

    Dus; Carpe diem!

    Fijn weekend en lieve groetjes,

    Mieke

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.