Ik begrijp niet waarom er rellen moeten zijn. Ik begrijp wel dat je moedeloos wordt van al die maatregelen. Bijna bereiken we het moment waarin we al 1 jaar in deze situatie zitten. Jongeren roepen dat de avondklok een aantasting is van de vrijheid. Maar dan denk ik, weten jullie wel in wat voor vrije wereld we leven! Dan denk ik aan al die ouderen die de tweede wereldoorlog hebben meegemaakt, toen zij nog jong waren. Als zij hadden gedaan wat er nu gebeurd, werden ze zonder pardon afgevoerd of afgeschoten. Een avondklok die toen in werd gezet was om hun vrijheden te beperken. De avondklok die nu wordt ingezet, is om ons te beschermen, maar vooral om ervoor te zorgen dat de artsen straks niet de code zwart moeten gaan uitvoeren, wie mag er leven en wie niet! Maar ook denk ik aan al die landen waar er echte dictatuur is en waar al die mensen worden onderdrukt. Wees dankbaar dat wij in een vrije wereld leven.
Een ziekenhuis bekogelen! Een ziekenhuis dat jullie straks mag oplappen, een ziekenhuis dat al zijn handen vol heeft aan al die coronapatiënten, het personeel dat hun vrije dagen opoffert om zich voor ons in te kunnen zetten. En dat ga je bekogelen! Ik kan er met mijn verstand niet bij. Mensen aanvallen die zich voor ons inzetten! GGD locatie in de brand steken! Ik kan mij niet voorstellen wat het doet met die mensen die altijd op die locatie hebben gewerkt. Hoe durven jullie!! Eerst staan we vorig jaar in maart/april nog te applaudisseren voor die mensen en nu keren we onze rug naar hun toe!! Ik kan me gewoon niet voorstellen wat het met hun doet en hoe ze toch elke dag maar weer naar hun werk gaan om zorg te geven aan mensen die het nodig hebben. Ik vraag me af hoe ze zich voelen en denken als ze er achter komen dat één van de relschoppers in het ziekenhuis komt met corona. Ze moeten hun gevoelens opzij zetten, want ze moeten wel hun werk doen, alle levens redden ongeacht de achtergrond.
Ondernemers wiens zaken al een tijd dicht moeten, zijn nu extra geraakt door de vernielingen. Hoe kunnen ze nog hun moed vinden om door te gaan? Hoe kunnen ze het nog opbrengen mentaal, fysiek en financieel? Ik kan me dat niet voorstellen.
Voordat de jongeren zeggen, scheer niet iedereen over één kam. Nee, dat doe ik niet. Want ik weet heel goed dat het landelijk om een beperkte groep jongeren gaat. Het zijn gewoon jongeren die graag gevechten uitlokken. Die niet weten waar de grenzen liggen. Want ik zie genoeg jongeren die zich netjes aan de regels houden. Want eerlijk is eerlijk, ik zie genoeg ouderen zonder mondkapje rondlopen, ik zie genoeg mensen rondlopen zonder afstand te houden in de winkels. Maar helaas zijn het nu wel de rellende jongeren die alle jongeren een slechte naam geven. En daardoor alle jongeren zich aangesproken kunnen voelen.
Ben ik blij met die maatregelen? Nee natuurlijk niet! Houd ik me eraan? Ja! Ik doe het niet zozeer voor mezelf maar wel voor de anderen, dan denk ik aan mijn ouders. Als wij ons allemaal aan de maatregelen houden waardoor de ziekenhuisbezetting omlaag gaat, dan mogen en kunnen we weer meer. We hebben het veel over de jongeren die zich eenzaam voelen, die niet met hun normale ontwikkelingsproces kunnen doorgaan. Ik begrijp dat allemaal. Maar dan denk ik aan de jonge kinderen uit de oorlogsgebieden, hebben die een normaal ontwikkelingsproces door kunnen maken? Nee, dat heb ik zelf gezien bij een aantal kinderen toen ik op school stage liep, kinderen die uit de oorlogsgebieden komen. Ik begrijp dat het moeilijk is en ook die onzekerheid maakt het niet gemakkelijker op. Wanneer mogen we weer? Ik hoop gauw, maar zoals het nu gaat, vrees ik voorlopig niet.
