Carnaval, het is alweer voorbij.
De tijd van maskers afzetten en gewoon jezelf zijn ligt achter ons.
We spelen weer de rol die kennelijk van ons verwacht wordt in deze maatschappij.
De rest van het jaar een masker op.
Om even in de sfeer te blijven.
Precies vierenveertig jaar geleden leer ik tijdens carnaval een leuke meid kennen. Zij woont in die tijd hemelsbreed zo’n honderd meter van mij vandaan. Natuurlijk hebben wij elkaar als kind weleens gezien. Als er plaatselijk aan de weg wordt gewerkt, spelen we soms samen in dezelfde zandhopen die langs de weg liggen. In die tijd stroomt onze straat regelmatig ook helemaal onder bij flinke regenval. Laarzen aan en dolle pret voor kinderen, vooral samen.
Op zomerse dagen natuurlijk rolschaatsen, voetballen en zo. Die bal is regelmatig langs haar ouderlijk huis gerold. Ik haal ‘m op maar zie haar niet eens staan. Zij is druk bezig met touwtjespringen, hinkelen en meer van dat soort onbegrijpelijke meidenbezigheden. Puh.
Met de buurtvereniging jaarlijks naar de speeltuin en dan samen op de wip. Gewoon, gezellig samen wippen. Hooguit één keer per jaar.
Tijden veranderen en de jaren gaan voorbij.
Ik dreig een beetje volwassen te worden en ben druk bezig om het leven te verkennen. Ik ga studeren, krijg een baan en gedraag mij meestal keurig zoals men dat van mij verwacht. Geen idee wie “men” is maar ik hobbel mee. Lang leef ik in dat maatschappelijke harnas en dan kom ik eindelijk tot het besef: Ik wil gewoon zijn wie en zoals ik ben. Lak aan die aloude kretologie “dat doen wij hier niet” en meer van dat soort onzin.
Zo kijk ik ook naar carnaval.
Onlangs schrijf ik op Facebook: “Een kennis heeft zich met carnaval verkleed als badkuip. Moeilijk? Neuh, gewoon laten vollopen.”
Associaties met (mannelijke…?) drankorgels dringen zich natuurlijk op. Gelukkig ziet iedereen de bewust bedoelde onzin in. Ik waag mij niet aan vergelijkbare opmerkingen over vrouwen want die wezens snap ik nog altijd niet. Zal ik ook nooit begrijpen.
Niet alleen tijdens de carnavalsdagen maar het hele jaar door maakt het geen bal uit of je nu een badkuip of een lekker, uitdagend ding bent. Stompzinnige stereotypen. Of je dat werkelijk bent, wil zijn of mensen van je denken? Als mensen maar respecteren dat ieder dat op eigen wijze doet. Carnaval of niet.
Het enige waar het om gaat, is dat je ook je gewone leven iedere dag weer viert alsof het carnaval is.
Masker af en jezelf zijn. Gewoon.
Ik blijf het hele jaar door mijn prachtige herinneringen houden aan die ene meid die ik vierenveertig jaar geleden met carnaval heb ontmoet.
Zij is na al die jaren nog altijd mijn vrouw.
Sommige dingen in het leven vergeet je nooit. Die buurtvereniging, dat wippen.
Ik word wat ouder maar l’histoire se répète.
Genieten.
Eén keer per jaar.
Meer columns van Rob van Spanje? Lees zijn bundel Vis op vrijdag!
[bol_product_links block_id=”bol_56fec0b761913_selected-products” products=”9200000039366285″ name=”Vis op vrijdag” sub_id=”” link_color=”003399″ subtitle_color=”000000″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”009900″ background_color=”FFFFFF” border_color=”D2D2D2″ width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”undefined” show_price=”1″ show_rating=”1″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″]
