Mijn vakantie zit erop.
Eigenlijk is het helemaal geen vakantie geweest maar gewoon een maandje schrijfvrij; geen columns en geen Facebook. Ook voor de rest rust, rust en nog eens rust. Maar nu ben ik er weer. Ik heb mij nog zo voorgenomen om niet al te vaak over mijn gezondheid, ziekenhuizen en zo te schrijven. Doe het toch weer even.

Op het moment dat je dit stukje leest, ben ik bezig aan mijn tweede chemokuur (longkanker). De eerste heb ik drie weken geleden gehad. Uiteindelijk worden het er waarschijnlijk vier, onderbroken en/of aangevuld met een aantal scans. Daarna volgt er mogelijk nog bestraling. Ik loop niet graag zomaar op dingen vooruit. Ik laat alles over mij heen komen.

De dag van opname ’s morgens nog even langs bij de kapper. Mijn haar heb ik altijd al kort en lekker gemakkelijk maar voor deze keer super extra kort. Over een aantal weken gaan ze misschien toch uitvallen. Hoe dat eruit zal zien interesseert mij voor geen meter. Waarschijnlijk ben ik dan woest aantrekkelijk dus laat maar lekker gebeuren. Er zijn wel interessanter dingen in het leven.

Qua verzorging ben ik in ieder geval in meer dan goede handen. Het ziekenhuis is van binnen een  schitterend gebouw. Heb je als patiënt natuurlijk helemaal niks aan maar toch. Een eenpersoonskamer met alles onder handbereik. Via een beaglebox -een tablet- internet, tv kijken, keuze uit tientallen films, gordijnen open en dicht, deur idem, eten bestellen voor vandaag, morgen of een tussendoortje, verlichting regelen. Gewoon vanuit mijn bed en niet meer afhankelijk van vaste tijden en personeel. Dat personeel is trouwens geweldig. Alles meer dan superdeluxe.

Hoe zo’n kuur verloopt?
Dat kan per patiënt en soort kanker uiteraard verschillen. Geldt ook voor het soort medicatie dat je krijgt toegediend. In mijn geval ziet de eerste week er zo uit.

Op maandag bloedprikken, wat administratieve rompslomp en ’n uurtje later een gesprek met een arts. Op woensdag opname inclusief overnachting. Om 11 uur aan het infuus en dat blijft non-stop tot de volgende dag begin van de middag. Naar huis en volgende dag weer terug voor een ander infuus van een uur of drie. Alles bij elkaar dertig uur aan het infuus. Ik lig er best wel monter bij en krijg de tijd kapot met puzzelen, puzzelen en puzzelen. Zo vliegen de uren best wel voorbij.

Die eerste dag om de twintig á dertig minuten plassen. Dat gaat maar door tot ’s nachts een uur of twee. Dan eindelijk tijd om wat proberen te slapen. De rest haal ik de dagen erna wel in.

De week erna is hard nodig voor een beetje herstel. Energie van nul komma helemaal niks, doodmoe, eten is regelmatig een lijdensweg. Veel op de bank liggen omdat ik echt geen puf heb om wat dan ook te doen. De krant interesseert mij amper; ik beperk mij tot de dagelijkse strip en de puzzel. ’s Avonds wat voor de buis hangen, vroeg naar bed en dan bijna de klok rond slapen. De week erna fleur ik beetje bij beetje op en dan ben ik weer klaar voor de nieuwe kuur. Die heb ik nu dus. Ook volgens de oncoloog schijnt de tweede kuur de meest heftige te zijn. Ik zie het wel.

Deze column heb ik vorige week geschreven.
Ik weet niet hoe de komende maanden gaan verlopen qua energie, concentratie en zo. Ik probeer weer zoals vanouds iedere week mijn stukje te schrijven maar beloven doe ik nu even helemaal niets. Zo’n kuur hakt er immers behoorlijk in. Als het totaal niet lukt dan maar effe niet. Voor de rest houdt  het onderwerp kanker mij totaal niet bezig. Natuurlijk, de periode na zo’n kuur is niet de meest vrolijke uit mijn leven maar voor de rest geloof ik het wel. Kan altijd nog veranderen.

Ik ben een eeuwig optimist en bofkont.
Komt allemaal wel goed.

 

 


Meer columns van Rob van Spanje? Lees zijn bundels Vis op vrijdag en Ik hengel maar wat!

[bol_product_links block_id=”bol_56fec0b761913_selected-products” products=”9200000039366285″ name=”Vis op vrijdag” sub_id=”” link_color=”003399″ subtitle_color=”000000″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”009900″ background_color=”FFFFFF” border_color=”D2D2D2″ width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”undefined” show_price=”1″ show_rating=”1″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″]
[bol_product_links block_id=”bol_5a3418acac9a0_selected-products” products=”9200000086862039″ name=”Ik hengel maar wat rob” sub_id=”” link_color=”003399″ subtitle_color=”000000″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”009900″ background_color=”FFFFFF” border_color=”D2D2D2″ width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”1″ show_price=”1″ show_rating=”1″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″]

written by

5 reacties op Chemotherapie

  1. DapperRob zoals je je ziekte en dat niet alleen ondergaat.
    Hoop dat de chemo goed aanslaat en de boze cellen helemaal de nek omdraait.
    Blij dat ik he wer kan lezen.

  2. Kom op Rob, ook deze keer ga je het weer redden. je bent een knokker en dat gaat je er nu weer doorheen helpen. je gaat toch nog wat heel wat meer van Drees profiteren. Sterkte, ik denk aan en duim voor je.

  3. Lieve Rob,

    Je weet het altijd weer realistisch maar met humor en optimisme te verwoorden.
    Precies zoals je bent; puur en zonder nonsens.

    Hoop van harte dat de chemo en de eventuele bestralingen aanslaan.

    Neem je tijd en rust; luister naar je lichaam.

    Wens je veel sterkte en ga duimen op een goede afloop; dat verdien je.

    Lieve groetjes,

    Mieke

  4. Er blijft jou ook niets bespaard ? Wel hoopvol dat de longkanker in een vroeg stadium is ontdekt. Samen met jouw positieve nuchterheid duim ik voor je! Dit móet gaan lukken! toitoitoi

Laat een antwoord achter aan Dimph Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.