Zijn laatste dag als president van de USA.
Afscheid van het wereldtoneel.
Ook het afscheid van de first lady Michelle die eveneens een belangrijk stempel heeft gezet op hun gezamenlijke inspanningen. Niet alleen als vrouw van maar zeker ook als persoonlijkheid.
De eerste Zwarte President in het Witte Huis.
Hoeveel mooier kunnen contrasten zijn.
Ik heb altijd de woorden onthouden die Barack Obama spreekt op de Democratische Conventie van 2004. Vier jaar voordat hij tot president gekozen zal worden.
“There is not a black America and white America and Latino America.
There is only one United States of America.”
Ook in de acht jaar dat hij aan de macht is lukt het hem niet om verandering aan te brengen in die manier van denken. Amerika bestaat ook na zijn vertrek nog steeds uit een black, white en latino America. Zal altijd wel zo blijven.
Wat hem siert: hij heeft nooit mensen beoordeeld op basis van ras, afkomst of geloof. Niet in wat hij heeft gezegd, niet in wat hij heeft gedaan.
Een man ook met fatsoen. Een maagdelijk blank en smetvrij presidentschap; acht jaar lang. Eerlijk. Geen seks- of andere schandalen. Moet je hem dan een compliment maken? Tuurlijk niet, lijkt me niet meer dan normaal. Het is slechts een constatering dat normen en waarden alsmaar meer vervagen. Als je normaal doet valt het op. Triest; het is niet anders.
Yes we can.
Ook met die slogan zal hij voor altijd in mijn geheugen gegrift blijven staan.
Uiteraard krijgt ook Obama de meest cruciale teksten aangeleverd door een team van tekstschrijvers. Hij spreekt ze wel telkens uit alsof hij ze op dat moment zelf verzonnen heeft. Een geweldig en meer dan aimabel spreker. Charismatisch.
Ooit opgevallen? Als hij spreekt kijkt hij altijd afwisselend zowel naar links als naar rechts. Geen houten klaas die alsmaar recht in de camera kijkt. Natuurlijk, ook zijn presentaties zijn vast meestal ingestudeerd. Wat mij betreft met succes; hij brengt het telkens weer spontaan.
De Obamacare.
Eindelijk een ziektekostenverzekering voor miljoenen Amerikanen.
De vrije markt doet ook in Amerika z’n werk en de kosten van die verzekeringen rijzen binnen enkele jaren volledig de pan uit en worden onbetaalbaar, juist voor diegenen waar ze voor bedoeld zijn. Gaat dat hele plan net zoals die mondiale milieuproblematiek nu echt in de container?
Als president van de USA zijn alle camera’s op je gericht.
Vierentwintig uur per dag. Acht jaar lang je hele privéleven naar de klote. En niet alleen gedurende de periode dat je president bent of vrouw van. De rest van je leven kun je het schudden. Nooit kun je meer ergens gewoon zijn wie je altijd bent geweest en ook echt wil zijn. Man, echtgenoot, vader. De media zullen ook hem z’n hele leven blijven achtervolgen. Omdat hij president is geweest.
President van de USA.
Een afgrijselijke hondenbaan die je alleen maar ambieert en kunt volhouden uit idealisme of als je hunkert naar onstilbare macht. Het verschil gaan we zien; hopelijk niet acht jaar lang.
Uiterlijk is niet belangrijk maar toch: die arrogante kop.
Ben ik nu al spuugzat.
Meer columns van Rob van Spanje? Lees zijn bundel Vis op vrijdag!
[bol_product_links block_id=”bol_56fec0b761913_selected-products” products=”9200000039366285″ name=”Vis op vrijdag” sub_id=”” link_color=”003399″ subtitle_color=”000000″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”009900″ background_color=”FFFFFF” border_color=”D2D2D2″ width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”undefined” show_price=”1″ show_rating=”1″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″]
Ik heb er een hard hoofd in.
America first.
Wat is het verschil met Nederland?