Nadat ik eind 2008 in de WIA ben beland, ga ik verder met een in die periode volslagen leeg leven. Zo voelt het ook: helemaal het noorden kwijt. Na de nodige stuurloze jaren die ik al achter de rug heb, duurt die periode nog eens twee jaar tot het moment in het voorjaar van 2010 waarop ik besluit om alles van mij af te schrijven. De geboorte van mijn eerste boek `Van werkloos tot depressief` is een feit. Deze autobiografie wordt nog altijd veel gelezen.

Ik ga geen ouwe koeien uit nog oudere sloten halen maar dat doet mij op dat moment in therapeutisch opzicht geweldig goed. Er valt een gigantische last van mijn schouders. Die chaotische kermis die ik als beroepspiekeraar al jaren in mijn mentale bagage meedraag gaat langzaamaan eindelijk verdwijnen. Schrijven, het is niet iedereen gegeven maar voor mij pakt dat geweldig uit. Nog steeds.

Deze eerste stap zal een vele malen effectiever methode blijken te zijn dan alle therapieën bij elkaar, die ik in de jaren daarvoor heb gevolgd. Ik krijg weer vat op mijn eigen leven en kan dan eindelijk beginnen om weer een nieuwe toekomst op te bouwen. Simpel, door te gaan schrijven. Voor mij ligt daarin de daadwerkelijke ommekeer en feitelijk ook de eerste stap van hetgeen ik met mijn verhaal wil gaan bereiken. Lezers stellen mijn openhartigheid op prijs en herkennen zich in wat ik vertel.

De tweede stap is steun bieden aan lotgenoten en hun familie, vrienden en kennissen; wellicht ook een handreiking en een hart onder de riem. Moed verloren is immers al verloren.

Als derde stap wil ik in die periode mijn verhaal onder de aandacht brengen van mensen die werkzaam zijn op het gebied van de toeleiding van mensen naar (ander) werk. Professionals wil ik hen zeker niet noemen want dat zijn ze vaak niet. Denk aan arbeidsdeskundigen, loopbaancoaches, re-integratiecoaches, werkcoaches e.a. In mijn boek veeg ik net niet de vloer met hen aan maar ik vertel wel duidelijk wat ik vind. Er zijn zeer goede maar ook regelmatig weggegooid geld.
Zelf ben ik arbeidsdeskundige geweest bij UWV. Ik weet waar ik het over heb. Het gaat uitsluitend om productiecijfers; zij moeten hun kost verdienen. Meer dan dat is het vaak niet.

Maar ik wil mijn verhaal ook in gestructureerde vorm vertellen aan echte professionals in de psychosociale hulpverlening. Ik richt mij ook tot hen die zich professional mogen noemen uitsluitend omdat ze gestudeerd hebben. Studeren betekent nog lang niet dat je daarna opeens deskundig bent. Zij hebben vaak geen idee wat het daadwerkelijk betekent om werkloos te worden, je jarenlang rot solliciteren zonder resultaat. Eenzaamheid, wanhoop. Wat doet dat niet alleen met jou maar ook met je gezin? Misschien houd je partner het niet meer vol, je huis moeten verkopen. Met die laatste twee heb ik zelf gelukkig geen ervaring. Naar aanleiding van mijn boek heb ik wel veel reacties gekregen van lezers die ook díe last nog eens te verstouwen hebben gekregen. Heftig.

Zelf mag ik mij gelukkig rekenen tot degenen die mondig zijn en zich niet als een kleuter laten behandelen. Ik heb die quasi-deskundigen meegemaakt. Van hen steek je er soms drie van in een zak.
Ik was, ben en blijf van mening dat je pas echt weet wat het is als je het zelf hebt meegemaakt. Een ervaringsdeskundige is degene die echt weet waar het over gaat. Een deskundig professional zal steeds meer rekening houden met het verhaal, ervaringen en gevoelens van de cliënt. Doet ie dat niet: afserveren.
Het wordt de hoogste tijd.

Het lesgeld in mijn leven heb ik meer dan royaal betaald. Ik kijk zeker niet verbitterd om. Ondanks alle tegenslagen was het goed zoals het was.
Ik heb vrede met het leven dat ik nu leid. Naast schrijven doe ik ook allerlei vrijwilligerswerk. Alles bij elkaar een zinvolle tijdsbesteding waarvan ik energie krijg. Energie om nog veel meer extra’s te doen behoort als gevolg van mijn chronische depressie niet meer tot de mogelijkheden. Ik betreur het maar het is niet anders.

Ooit reikten mijn ambities bijna tot in de hemel.
Het is meer dan goed zoals het nu is.
Ik voel mij gelukkig.

 


Meer columns van Rob van Spanje? Lees zijn bundel Vis op vrijdag!
[bol_product_links block_id=”bol_56fec0b761913_selected-products” products=”9200000039366285″ name=”Vis op vrijdag” sub_id=”” link_color=”003399″ subtitle_color=”000000″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”009900″ background_color=”FFFFFF” border_color=”D2D2D2″ width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”undefined” show_price=”1″ show_rating=”1″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″]

written by

2 reacties op Hoe sta ik in mijn leven?

  1. Als dit de opmaat is voor een serie vervolgartikelen verheug ik me op je volgende posts.
    En natuurlijk zal ik ze ook kritisch bekijken want ik ben/was per slot van rekening een (ook: ervarings) deskundige die problemen van cliënten op allerhande gebied in de begeleiding meenam.

Laat een antwoord achter aan Truus Zeegers Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.